Όταν λείπουν οι υποδομές... (του Παυλογιάννη Ακή)

Κάποιες φορές, όχι και λίγες, τόσο με τη μορφή προσωπικών παρατηρήσεων

όσο και μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνικής [αθλητικής] κριτικής, εκφράζεται η απορία για την πορεία αρκετών αθλητικών ομάδων / συλλόγων της Κέρκυρας, κατ’ επέκταση και των αθλημάτων που εκπροσωπούν, πλαισιωμένη από απαξιωτικό και υποτιμητικό λόγο για τα σύγχρονα δεδομένα των αθλημάτων σε σχέση τόσο με το παρελθόν όσο και με ομάδες άλλων περιοχών. Επί παραδείγματι συχνά ακούγονται ειρωνικά σχόλια, ίσως και υποτιμητικά, όταν οι ομάδες καλαθοσφαίρισης δεν τα καταφέρνουν απέναντι σε ομάδες περιοχών, όπως η Παραμυθιά ή η Βόνιτσα ή πιο παλιά ο Αστακός ή όταν οι ομάδες υδατοσφαίρισης αντίστοιχα δεν τα καταφέρνουν απέναντι σε ομάδες περιοχών, όπως η Κοζάνη ή η Πτολεμαΐδα ή η Αμαλιάδα κ.λπ.

Οι συγκεκριμένες αναφορές δεν είναι απλώς εσφαλμένες, αλλά κυρίως είναι άδικες και ατεκμηρίωτες. Η ιστορία και η παράδοση της λειτουργίας ενός συλλόγου αλλά και της πορείας ενός αθλήματος σ’ έναν τόπο αποτελεί σημείο έλξης και ευθύνης, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί από μόνο του να εγγυηθεί την ανάπτυξη και τη δράση συλλόγων και αθλημάτων. Ο αθλητισμός δεν είναι αόριστη έννοια που αυτόματα εξελίσσεται στο χρόνο. Επειδή, για παράδειγμα, στην Κέρκυρα παίζουν μπάσκετ ή πόλο από πολύ παλιά, αυτό δεν σημαίνει ότι ο «Κερκυραϊκός» ή ο «Φαίακας» ή ο ΝΑΟΚ θα πρέπει συνεχώς και αδιαπραγμάτευτα να πρωταγωνιστούν, ούτε βέβαια ότι δεν «επιτρέπεται» σε άλλες ομάδες να ξεχωρίσουν. Άλλωστε η «άνθηση» ενός αθλήματος ενίοτε είναι φαινομενική και δεν αποτυπώνει την αναπτυξιακή πρόοδο του [βλ. ποδόσφαιρο της Κέρκυρας]. Ασφαλώς και το ερώτημα παραμένει: γιατί λοιπόν κάποιες περιοχές αναπτύσσονται περισσότερο από άλλες με παράδοση και επιτυχίες στον αθλητισμό; Η ανάπτυξη και η άνοδος αθλημάτων και συλλόγων είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών παραμέτρων και συνθηκών. Σημαντικός και καθοριστικός παράγοντας, πάντως, είναι η ύπαρξη και η ορθή λειτουργία αθλητικών υποδομών. Πιο απλά, όταν στην Κέρκυρα ζούμε τον «αθλητικό μεσαίωνα» και υπομένουμε την «έρημο των αθλητικών υποδομών», σε πολλές περιοχές της Ελλάδας έχουν περάσει στην «αθλητική αναγέννηση».

Η Παραμυθιά, η Βόνιτσα, η Πτολεμαΐδα κ.ά. διαθέτουν αθλητικές υποδομές [κλειστό γυμναστήριο, κλειστό κολυμβητήριο] που ανεξάρτητα από το διοικητικό τους καθεστώς λειτουργούν απρόσκοπτα και κυρίως χρησιμοποιούνται από ένα σύλλογο και για συγκεκριμένο ή συγκεκριμένα αθλήματα. Η δυνατότητα σχεδόν ή υπό όρους αυτόνομης χρήσης ενός αθλητικού χώρου αποτελεί ασύγκριτης ποιότητας κριτήριο ανάπτυξης που μεταβάλλει καθοριστικά τις ισορροπίες και τα δεδομένα, ανεξάρτητα από την αθλητική παράδοση των περιοχών.

Στη φωτογραφία το πολύ ωραίο και λειτουργικό κλειστό κολυμβητήριο [ολυμπιακών διαστάσεων, με κερκίδες και από τις δύο πλευρές, με άνετους χώρους] της Πτολεμαΐδας που φιλοξένησε την προκριματική φάση στην υδατοσφαίριση και των παίδων και των εφήβων για την περιοχή της Β.Δ. Ελλάδας. Χρησιμοποιείται από έναν σύλλογο, τα Δελφίνια Πτολεμαΐδας, τόσο στην κολύμβηση, όσο και στην υδατοσφαίριση, όπου το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο κάνει αισθητή την παρουσία του.